Naaien: het is eigenlijk net tatoeëren!

De lievelingsbroek van mijn man is echt vreselijk versleten! Hij draagt hem al jaren heel veel en hij wordt door het intensieve gebruik eigenlijk alleen maar mooier. De randen zijn zo gesleten dat de rafels er aan hangen, zo ook bij de randen van de zaken en op diverse andere plekken. Hij is ook enorm verkleurd, en vaal op dikkere randen. Zelfs kleine spetters tatoeëer-inkt (hij taoeëert zelf) maken hem alleen maar nog beter.

Maar nu er ook echt grote scheuren in de broek zitten, die echt te gek werden kon het zo niet langer.

Tijd om weg te gooien... of toch niet? Met een festival op komst waar hij hem nog graag wil dragen besloot hij toch dat hij nog één keer opgeknapt kon worden, hij ging het zelf doen. Met een beetje begeleiding/aanwijzingen van mij dan.  Leuk gezicht zo'n stoere man met van die grote handen achter de naaimachine. Wat een gepriegel om een draad door de naald te halen!

Voor de grote scheuren aan de voorkant en een kleinere scheur aan de achterkant bij de kontzak, gebruikte hij een stevig breed zwart elastiek als stof om achter de scheur te zetten.

Gewone sterke stof was misschien beter geweest, maar hadden we toevallig niet in huis en dit wel. Een stuk elastiek werdt afgeknipt en achter de scheur gelegd, en daarna met enkele spelden vastgezet.  Daarna netjes ruim om de scheur heen een rechthoek genaaid. Ging eigenlijk best goed, dat naaien, hij was zelfs enigszins onder de indruk van de machine. Best een knap apparaat. En dat naaien, dat lijkt eigenlijk best op tatoeëren aldus Danny :-)

Voor een gat aan de binnenkant van de zak gebruikte hij sterk reparatiedoek omdat dat echt een on-plek was om met de machine bij te komen. Als laatste nog even een knoop die er bijna vanaf viel opnieuw aanzetten, en een verloren knoop vervangen aan de achterkant en hij is weer zo goed als nieuw!

Nou, beter als nieuw zelfs, want nu zit er karakter in.

X-Paula