Een breiwerkje

Afgelopen zomer begon ik aan het project "breiwerk". Heel enthousiast natuurlijk, zoals ik aan veel dingen begin ;-) 

Het kwam zo, mijn schoonzus had een leuke trui gebreid voor haar dochter en vertelde dat het helemaal niet moeilijk was. Ze had een patroon uit Phildar, best een grappig tijdschrift met simpele breipatronen. Ik kocht ook zo'n boekje en zag een leuk vestje met korte mouwen in een mooie grijzige paarse kleur. Dat leek me wel wat! 

Je moet weten dat ik nog nooit iets heb gebreid, behalve met de breimachine op de kunstacademie. Op t moment dat ik t in m'n hoofd haal, bedenk ik me niet hoeveel werk het is. Ergens weet ik het wel, maar ik ben dan ernstig positief ingesteld. Gelukkig maar, want anders begon ik nergens aan, haha! Ik had helemaal in m'n hoofd dat ik in de zomer makkelijk voor mezelf dat vestje kon breien. Dus in de plaatselijke wolwinkel sloeg ik 13 bollen wol in. Poeh, best prijzig eigenlijk, €65,- maar wel echte wol. En ik zag me in herfst al helemaal in dat fijne vestje lopen.

Eerst zocht ik op internet hoe je de gerstekorrel of graankorrelsteek moest breien. Het stond wel in het boekje, maar met een filmpje erbij wordt het wel n stuk duidelijker. Na een paar uur had ik hem wel door. Met 13 bollen wol, 2 verschillende breipennen en het patroon ging ik op vakantie. (En ja voor de rest was de auto gevuld met kampeerspullen.) Op de eerste dag zette ik de steken op, toen een paar pennen "boord steek", geen idee wat ze daar mee bedoelen, maar ik deed iets wat ik erop vond lijken. Toen moest je door breien met andere breipennen. Ik trok de breinaald eruit en probeerde de steken op de andere maat breipen te peuteren. Achteraf was dat toch niet helemaal hoe het hoort, vermoed ik.

Halverwege de vakantie had ik 10 cm, terwijl we niet bepaald een actieve vakantie hadden. Man, het duurde een eeuwigheid voor ik een pen had gebreid. Het enthousiasme vertoonde scheurtjes, wat een eindeloos werk! Maar ik zette door. Op een dag had ik zo lang gebreid dat ik er spierpijn van had.

Na de vakantie was het breiwerk op een kwart. En toen, ...

Het ligt er nog.

M'n schoonmoeder pakte het breiwerkje laatst nog even op, toen ze langs kwam. Misschien moet ik haar vragen om het af te breien, anders is het ook zo zonde van de wol. En er staat op de voorkant van het boekje; "Breiwerk, een zaak van de familie.", haha! Maar aan de andere kant lijkt 't me ook zo tof om een keer helemaal zelf een vestje te breien. Toch maar weer oppakken? Als ik elke dag 15 minuten zou breien, moet het uiteindelijk afkomen. Wat denk jij?

x Lisette